Zeleste tesoro, d’eterna allegria
Dormi, vida e coro, reposa, anninnia.
Lettu de broccadu, non ti preparesi,
su fenu ti desi, lettu duru e siccu,
sende su pius riccu, potente Segnore!
Dormi fizu amadu, dormi cun dulzura,
non tenzas paura, d’esser perturbadu,
o Verbu Incarnadu, in sinu ‘e Maria,
Cale bella sorte, m’hat accumpagnadu,
tenner su fiz’amadu, in sa zeleste corte!
Però m’est pena forte, si penso a s’agonia.
Gemidu impaziente, chi nd’ispiccat su coro,
amabile tesoro, sole relughente,
dormi dulzemente, cor’è anima mia.
Cand’a mie ti miras, cun sa corona ‘e rosa,
cun sa ‘ucca amorosa, nara, prite suspiras?
Dormi, chi ti olvidas, de ogni tribulia.
Cal’est su sentimentu, chi t’istat perturbende,
dormende e vizilende, pienu ‘e pensamentu?
Cust’est pena e turmentu, in die da allegria?
Ispiritos divinos, Angelo s et Santos,
Benide tottu cantos, cun sos Serafinos,
E faghide festinos, chi dormit vida mia.